We zijn weer thuis van Texel sinds donderdag avond, maar ik had nog niet eerder tijd om aan de pc te gaan zitten. We hadden een heerlijk huisje: alles erop en eraan en met een wijds uitzicht. Een super-de-luxe vogelkijkhut, zeg maar, verwarmd, koffie of thee met koekje bij de hand, comfortabele bank. Maar in 2 weken hadden we zegge en schrijve 3 uur aan één gesloten mooi weer. Afgelopen donderdag ochtend. De eerste week wisselden regen en buien elkaar af. In week 2 kon de steeds aanwezige mist niet goed besluiten of hij ging uitmiezeren of optrekken. Meestal het eerste, dus keken we uit op 100 tinten grijs. Alleen het tussenliggende weekend bracht afwisseling met 7 Bft. De golven sloegen stuk tegen de voet van het duin. Wég strand.
Gelukkig was mijn wandeling met gids van dinsdag naar donderdag verplaatst, heb ik dàt toch nog mooi meegepikt. Veel gezien, lekker wandelen van 9 tot 12. Om 8u30 trok de mist plots op en hij was terug tegen 13u. Toen kwam het berichtje van ons favo restaurantje dat de reservering voor ’s avonds werd geannuleerd wegens ziekte van de gastvrouw en de kok.
We hebben heel even naar elkaar gekeken en zijn gelijk als gekken beginnen pakken en opruimen (moesten we toch die namiddag doen) en zijn naar de boot gereden. Anders moesten we die avond nog op zoek naar iets te eten, waren we veroordeeld tot tv-kijken wegens boeken en laptop ingepakt en dan weet ik hoe dat eindigt: mekaar gek zeuren tot het tijd is om te gaan slapen (wat niet lukt) en de volgende ochtend met hoofdpijn op de terugweg.
We waren net te laat voor de boot van 15u. Nog even tot bij de Petten gereden (natuurreservaatje) en eindelijk – na 2 weken vergeefs zoeken – de zwarte ibis gezien die daar al een maand rondspookt. Manlief kreeg bijna een rolberoerte, want we konden niet bij de fototoestellen … Om 20u30 waren we thuis.
Gisteren de boodschappen voor mijn moeder gedaan i.p.v. vandaag. Onze boodschappen laat ik tegenwoordig thuis brengen (behalve van slager en bakker). Hoef ik niet meer naar Hulst (hier in het dorp kom ik niet meer in de super, tenzij het écht niet anders kan), blijf ik tussen het volk uit en hoef ik er ook niet meer mee te sleuren.
Blijft nog wat wasgoed weg te werken en we zijn weer terug bij “normaal”.
De volgende dagen komen er vast nog wel wat foto’s (schone wolken zijn ook niet mis) en een iets uitgebreider vakantieverslagje. Nu eerst de laatste getuigen van de vakantie wegwerken en de geleverde boodschappen wegschikken, was opvouwen, strijk in de mand voor de strijkdienst, achterstallige blogjes lezen (we hadden daar geen wifi en om zoveel op de tablet te lezen is te vermoeiend voor de ogen).
Affodil houdt de natuur in de kijker 