Nee, dank u. Voor mij hoeft het niet.
Wat voor de echte zonnekloppers wel een schitterende zomer zal zijn, is zo stilaan langdurig huisarrest zonder enkelband voor wie om gezondheidsredenen de voorzichtigheid moet hanteren. De zomer van 2018 zal sowieso memorabel zijn. In dezelfde klasse van die van 1976, die de afgelopen dagen en weken wel vaker als referentie is aangehaald.
Die zomer dat het van begin mei tot half september duurde eer er nog eens een druppel water viel, dat de gebakken mussen van het dak vielen en op veel plaatsen het water gerantsoeneerd werd. Die zomer waren Manlief en ik, samen met mijn grootvader en mijn schoonbroer hard in de weer om ons huis klaar te krijgen tegen dat we er eind augustus zouden intrekken. Die zomer dat we trouwden op de dag van de Regenbraderij in Sint-Niklaas en dat die dag tóch nog zijn naam eer aan deed met een heel korte, maar hevige lokale onweersbui. Net nadat we in de feestzaal aangekomen waren. Te voet. Want de auto’s van de trouwstoet mochten niet door de Stationstraat rijden.
Nu, 42 jaar later, kunnen we er niet zo goed meer mee lachen, met zo’n hitte. Ons actieve leven speelt zich momenteel vooral in de vroege en late uurtjes af. Overdag wordt er platte rust gehouden. Binnen, met de luiken dicht in de hoop om de meeste warmte buiten te houden.
Het afgelopen weekend ontwaakten we even uit onze zomerslaap (dit wordt een nieuw begrip, let op mijn woorden! Al kwam er bitter weinig slapen bij kijken). Opeens was er weer zin en energie om de normale dagdagelijkse activiteiten aan te vatten op normale dagdagelijkse tijdstippen. We hebben gepoetst, gewassen, gedroogd, gevouwen, gewandeld. Kortom genoten van de tijdelijke verlossing. Er is eens goed verlucht mèt beperkt resultaat, want de binnentemperatuur zakte de volle 2°C! De nachten waren wat frisser, zodat een beetje kwaliteitsslaap eindelijk ook nog eens tot de mogelijkheden behoorde. We hebben met volle teugen genoten van het weekend!
Maar wat zie ik vanmorgen op de FB-pagina van Noodweerbenelux? We gaan alweer richting 30°C en meer! Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ze er kilometers naast zitten. Specifiek voor Kloosterzande zou het nog meevallen volgens Buienradar.nl: 30° zou het maximum zijn en slechts met één uitschieter volgend weekend. En – goddank – met een beetje rustige minimumtemperaturen.
En dan was er ook nog die voorspelde bloedmaan, afgelopen vrijdag. Eindelijk eens wat te beleven in deze snoeihete onderduiktijden! Voor alle zekerheid nog eens de camera-instellingen gecheckt, telescoop en statieven naar buiten gesleept, nog gauw een ommetje met de hond, zodat die niet meer zou komen zeuren. En dan zie je bij thuiskomst dit:
Tja, toen wist ik het al. En nog een halfuurtje later werd het zelfs:
Had ik er hier bij de aankondiging al niet voor gevreesd?
Dan maar vlinders tellen. En vandaag ging dat best wel lekker. Tot Jeppe vond dat we veel te veel aandacht besteedden aan die fladderende vodjes papier. De 4 kleine koolwitjes waren even later maar met 3 meer. De atalanta heeft hem wel een flinke tijd voor het lapje gehouden. Toen was hij zo moe dat hij er maar bij gaan liggen is.
Een geluk dus voor het gammauiltje:
en voor het oranje zandoogje:
Dat zelfs in dit eerstejaars stadium onze tuin al voorziet in de behoeften van bijen en vooral hommels, bewijzen deze foto’s:
