De tuin in mei …

Gisteren hadden we een aangename temperatuur om nog eens iets in de tuin te doen. De ijsheiligen zijn weg, dus de hangkorven en bloembakken mogen gevuld worden. Gelukkig had ik niet zo’n overdaad aan plantgoed meegebracht, want we hebben een dik uur zoek gebracht met het gadeslaan van de vervelling van een grote keizerlibel in onze vijver.

Voor een jaaroverzicht (-in-wording) kan de lezer terecht op mijn fotoblog. Elke maand vul ik daar de veranderingen/vorderingen/aanpassingen aan, zodat ook dààr de tuin een beetje leeft. Vanaf juni hopen we daar de eerste beelden van ons gazon aan toe te kunnen voegen. Op 2de Pinksterdag komt onze tuinman de lelijke plavuizen opbreken en vervangen door graszoden. Eén ding is zeker: het zal een stuk rustiger ogen en de weerkaatsing van het schelle licht zal ons niet meer hinderen als we in het tuinsalon zitten.

Vroeger had je voor zo’n ruif kokosmat in de vorm en maat van de ruif. Tegenwoordig verkopen ze nog enkel cirkels in verschillende grootte, met kruiselings 4 insneden om het stuk in vorm te plooien. Bagger, zeg ik u! bij het gieten loopt niet enkel het water weg, maar verdwijnt systematisch een deel van de potgrond. Dit jaar probeer ik het eens anders: ik laat de planten in hun pot staan en gebruik de kokosmat als “schaamlap” om het plastiek te camoufleren. Zien hoe dat uitpakt.

De bosrank die we al een jaar of 3 staan hebben heeft dan wel kleine bloemen (ca. 3-4cm), ze zijn prachtig getekend.

Begin dit jaar kocht ik een grootbloemige witte cultivar aan, die achteraf (opzettelijk? per (on)geluk?) gekoppeld was aan een paarse. Niet helemaal volgens planning, maar so what?

De kleine egelskop is een heel decoratieve vijverplant. In de natuur intussen heel zeldzaam, maar de tuincentra voorzien in de vraag. Het is op deze plant dat de grote keizerlibel zich gisteren “omkleedde” voor haar maidentrip.

De eerste “snoepjes” zijn intussen al geplukt. Een overvloed van 11 exemplaren voor 2 personen … Maar sùùùùper lekkerrrrr!

Er gaan deze week moeilijke keuzes gemaakt worden. Wie mag doorgaan, wie sneuvelt? Vooral voor een onervaren druivenkweker als ik, is het een kwestie van “erop of eronder”.

Een ongevraagde gast, maar als je eerst jàren geijverd hebt voor een aangepast maaibeleid om de kaardenbol te behouden, ga je deze spontane geste toch niet in de kiem smoren?