Eindelijk lente …

Ook voor ons. Na 11 weken van nagenoeg continu rennen, slepen, heffen en tillen (waardoor ik nu naar de dokter “mag”), nachtelijke administratie etc. zijn we gisteren voor het eerst dit jaar – en eigenlijk al rijkelijk laat – in de tuin begonnen. Omdat we zoveel achterstand hebben, komt volgende week vrijdag onze tuinman een handje toesteken. Naast het scheren van de haag, een partij lavendel en de olijfboompjes, krijgt hij een extra klus voorgeschoteld waar we het nu pas over eens geworden zijn (niet voor dezelfde dag overigens).

De (ooit) gele tegels gaan er onherroepelijk uit. Aan de kant van het tuinhuis komen er een paar rijen klinkers bij om zonder ongelukken met de kliko’s heen en weer te kunnen. Waar de potten en kuipen staan blijven ze ook liggen, maar de rest gaat ook op de schop. De bakken in de voorgrond worden mini-groentetuintjes en wat er nu in staat gaat in de volle grond.

De tegels in het midden vóór de loungehoek steken ons al een paar jaar de ogen uit. Er zijn er zelfs een paar gescheurd toen er met een graafkraantje overheen gereden werd. En dus werd nu ter plekke besloten ze uit te breken. Ook de meeste klinkers eromheen worden er uit gehaald, maar een deel ervan steekt gewoon “het plein” over, want er moet wel een voldoende brede boord overblijven om de kliko’s naar de straat en terug te rijden. En de vrijgekomen ruimte wordt dan tóch een gazonnetje. Mini, weliswaar, maar toch groot genoeg voor de merels om er pieren te komen “steken” en voor de hond om lekker zacht in het zonnetje te liggen.

De wisteria gaat bij die gelegenheid in de volle grond, en er komt een boograamwerk naast om hem over te leiden zodat hij nog meer schaduw op de vijver werpt. De siergrassen die er in een grote plantenbak naast staan, komen in de tuin zelf en vervangen dan voor een stuk het kattenkruid, want dat is me toch zó invasief. Leuk voor bijtjes en vlindertjes, maar “teveel is trop”, zei de beenhouwer. De meeste vrijgekomen kuipen, potten en bakken komen samen op het stukje klinkers die blijven liggen en worden voortaan gebruikt als postzegel-groentetuintjes. Wat verse sla, een tomaatje, snoeppaprika of aardbei van eigen kweek smaken nóg zo lekker! In de kleinere potten komen afrikaantjes (“stinkerkes”) tegen het ongedierte.

Basilicum, platte peterselie, bieslook, een tomatenplantje en een snoep-puntpaprika staan al in hun potten. In de kleine potten vooraan heb ik tagetes gezaaid, maar daar merk je natuurlijk nog niets van.

Verder heb ik bieslook, basilicum en platte peterselie meegebracht voor in een grote sierpot dicht bij de veranda en voor in de volle grond heb ik 3 venkelplanten mee. Lekker voor bij de vis en bovendien een waardplant voor de koninginnenpages die regelmatig de tuin bezoeken.

In de vijver zijn al 2 waterlelie-bloemhoofdjes zichtbaar. Jammer dat we met onze kuisdrift in de vijver de vissen weer naar de diepte gejaagd hebben. Vandaag nog even de waterkwaliteit testen en desgewenst wat corrigeren en dan duurt het vast niet lang vóór ze weer komen bédelen.

De piepkleine narcisjes zijn bijna uitgebloeid. Daar moet ik de bloemhoofdjes van weghalen. Manlief heeft een paar siergrassen verplant omdat ze te dicht bij een appelboompje stonden. Drents krentenboompje, glansmispel, druivelaar, esdoorn, … Ze krijgen stilaan allemaal kleur. En intussen genieten we mee van de magnolia van de buren.

Wat doe je met de feeder-houder als je het bijvoederen wat wil bijsturen? Dít, bijvoorbeeld!

In het najaar kocht ik een roomwitte camelia. Die gaat nu in het verhoogde bloembed, tussen de euforbia en de maagdenpalm.