“Val”scherm …

Sinds we vorig jaar onze trap lieten renoveren, heeft Jeppe een probleem. Hij kan/durft wél naar boven, maar na een paar onbedoelde hobbeldebobbel glijpartijen is naar beneden een dingetje geworden. De trappenboer mag dan bij hoog en bij laag beweren dat de trap niet glad is, voor onze huiswolf is dat een flagrante leugen. Als hij niet heel, héél nauwkeurig mikt waar hij zijn pootjes zet, is hij rapper beneden dan bedoeld. En vermits er onderaan een bocht in de trap zit, betekent dat dat hij met zijn supergevoelig neusje tegen een ruw bezette muur knalt.

Dus piept hij mij ’s morgens uit bed (en als het wat lang duurt wordt dat een blaf in gebiedende wijs enkelvoud), mag ik eerst naar beneden en als ik dan met open armen en veel aanmoedigingen onderaan de trap klaar sta om hem op te vangen, komt hij stapje voor stapje de trap af. Zo nu en dan gebeurt toch het onverhoopte en dan schuift hij in mijn armen. En mijn handen schuiven dan langs die muur, dus ik loop af en toe als een straatvechter met geschaafde kneukels rond en dat kan zijn tijd duren eer dat begint te genezen.

“Klaar? Pak mij als ik val, he!”