… van een concept.
Ik had rond de jaarwende – geïnspireerd door een opmerking die ik maakte op een ander blogje – bedacht dat ik eens een jaartje een “echt” dagboek kon bijhouden. Als steeds nuttiger wordend geheugensteuntje, en misschien ook wel een beetje als schop in mijn kont om – corona of niet – eens terug wat meer op pad te gaan. Nou, op pad ben ik alleszins al geweest, maar de voorbije twee verslagen nodigen allerminst uit tot vervolg.
Vandaar dat ik maar afstap van dat idee. Het zou wel eens héél eentonig en langdradig kunnen worden. Met variaties op één zelfde thema, als daar zijn: de verhuis (vermoedelijk binnen 2 weken) van mijn moeder naar een kamer in kort verblijf, in afwachting dat haar definitieve kamer in het RVT klaar is. De aanschaf van wat klein gerief en al de trammelant die komt kijken bij de definitieve verhuis uit de woning waar ze 70 jaar gewoond heeft. Daarbij wil ik liever nog niet denken aan wat we daar allemaal gaan vinden. Het hele huis is zowat een schrijn voor mijn vader. Gisteren was ik op zoek naar haar boekje met telefoonnummers. Kom ik thuis met een mapje met de inhoud van alle muziekbanden (van die grote nog!) die hij ooit opgenomen heeft. De bandopnemers zijn weg, de banden en platen ook, maar dat boekje heeft een ereplaats …
Vandaag ga ik op jacht naar 2 nachtponnen voor mijn moeder. Was gisteren een lingeriewinkel binnen gestapt met die vraag. Komt dat wicht af met nog nét geen doorschijnend zwart ondingetje in minimale uitvoering. “Dit is een leuk pittig modelletje”. Voor een menske van 91?
Enfin, ‘k zal eerst al maar eens de ontbijttafel afruimen en haar wasje draaien. En dan op speurtocht. Want aan een webshop heb ik niets. Ze hebben een pon kwijt gedaan in het ziekenhuis en er moet dus nieuwe reserve komen zodat ik niet dagelijkse moet wassen, strijken en heen en weer rijden. 3x 1 uurke per week, daar moet haar voorraad ponnen tegen bestand zijn!
Affodil houdt de natuur in de kijker 
Wellicht dacht het wicht dat het voor jezelf was?
LikeLike
I bet! Ik ben wel niet van de overgrootmoedersoepponnen, maar wat ze op de toonbank gooide was toch ook niet mijn stijl.
LikeGeliked door 2 people
Het gevaar van zo’n dagboekje is dat je op den duur je hele privéleven op het Internet gooit, en dat is ook niet gezond.
Wat een empathisch mens in die lingeriewinkel!
Succes met de zoektocht naar ponnetjes.
LikeLike
Ik dacht even dat ze er de draak mee stak, maar achteraf bekeken was ze daar te dom voor, vrees ik.
Thx.
LikeGeliked door 1 persoon
Nachtponnen voor bejaarden? C&A of Damart, daar ga je zeker scoren.
Ondanks het werk dat er aan komt van het huis legen, zal het feit dat zij verzorgd en niet meer alleen thuis is in de toekomst ook wel een opluchting zijn allicht?
LikeLike
Inno en C&A hebben oplossing geboden. Van Damart heeft ze er één en die is haar wat te warm.
En ja, het zal een hele opluchting zijn, want ik had – vooral de laatste maanden – geen gerust moment meer. Als de telefoon ging, kon Manlief mij al uit de gordijnen plukken.
LikeLike
Dat kan ik me voorstellen.
LikeLike
Moet niet simpel zijn om nachtkledij te vinden voor een oudere dame. Vroeger had je in elk zich respecterend dorp die winkels van IDW (In De Werkbroek), ik weet dat mijn moeder daar haar ondergoed enz. kocht. Maar die zijn volgens mij op de winkel in Mortsel (onder de naam ‘Goed’) en in Turnhout na allemaal opgedoekt.
Succes!!
LikeLike
“In De Werkbroek” 😂
LikeLike
Het ging nog vlotter dan ik dacht. De koopjes afgeschuimd en ik vond er nog 2 in haar maat en goesting. Ze had dus meer chance dan ik, want ik vond er wel een in mijn goesting, maar niet in mijn maat. 😦
LikeGeliked door 1 persoon
Geen evidente periode in een mensenleven, niet in dat van de ‘zorger’, noch in dat van de ‘verzorgde’.
LikeLike
Het wordt een hectisch halfjaar, dat ik het u zeg! Ik ben blij dat alles eigenlijk goed op elkaar aansluit en we ineens dóór kunnen werken. Daarna kan iedereen die daar behoefte aan heeft, efkes “instorten”.
LikeLike
Komt dat tegen met die lingerie… Voor ons moeder kopen wij alles bij Damart. Die verstaan een mens tenminste. En ze hebben best mooie spullen. Dat ouderwetse imago van Damart is ongegrond. Je best drukke tijden met veel achterloop en zorgen. Niet te onderschatten.
LikeLike
Zij koopt regelmatig bij Damart (ik ook trouwens) maar haar pon van D. is haar wat te dik. Maar het probleem was vrij snel opgelost.
Ik ben al maar lijstjes aan het maken van wie moet verwittigd worden, wat er allemaal moet gedaan worden, … Gelukkig heb ik mijn eigen lijstjes van de verhuis nog als basis. Daar moet ik alleen wat aan aanpassen.
LikeGeliked door 1 persoon