Nu had ik zo gedacht: de vogels zullen blij zijn dat er weer à volonté gevoederd wordt in de tuin. Ze gaan me heel graag zien, mijn gevederde vriendjes.
Viel dat dik tegen, zeg. Vanmorgen, tijdens het hondenrondje, was het echt spitsroeden lopen. Ik ben minstens een keer of vier bekogeld met noten en eikels.
Overigens was het niet zo persoonlijk bedoeld, denk ik. Een paar kraaien vlogen met hun buit hoog in een boom en gooiden die dan naar beneden. De bedoeling was dus om het asfalt als aambeeld te gebruiken. Maar dat stomme mens moest er natuurlijk weer onder gaan lopen…
Affodil houdt de natuur in de kijker 