Reiger op de plaat …

Beelden van vóór de Pinksterhagelstorm. Hoe ik dat weet? Het wasspeldenmandje aan de waslijn is toen gesneuveld …

Lange Jaap komt ons meermaals per week met een bezoekje vereren. Hij is daarin ook erg voorspelbaar. Eerst op de nok van de vroegere zomerstal op de wei van schoonmoeder, dan op de nok van onze garage en als hij dan ziet dat ik binnen bezig ben, daalt zijne excellentie af naar het ondermaanse. De rand van de vijver, that is.

Met sluipende bewegingen probeert hij de vissen te omsingelen, maar omdat die zowel in de diepte als onder de waterplanten buiten bereik kunnen, is de buit meestal karig. Tóch blijft hij het proberen.

Het gekke is altijd dat we allebei weten dat de ander meekijkt. Ik heb hem in de smiezen (anders zou dit filmpje er niet zijn nietwaar) en hij weet dat ik (achter glas) naar hem zit te kijken. Hij weet trouwens ook al dat die lens niet gevaarlijk is, zolang ik er niet mee begin rond te schuifelen. Met een kom te schillen aardappels op schoot loop je ook niet ver met een statief met camera, dus nam hij ruimschoots de tijd. Blijkbaar had ik net de ramen gezeemd, want het beeld is niet te gespikkeld. De afstand tussen ons beiden bedraagt ongeveer 20m. Het late namiddaglicht is af en toe wat scherp, maar daar kon ik met mijn panasonic niet veel aan veranderen. Het nieuwe speelgoedje is op dat punt handmatig bij te stellen, dus dat zou vanaf nu beter moeten kunnen. Mits voldoende oefening, dus hopelijk komt onze schijtlijster nog dikwijls vissen…

En ja, Meeuske is intussen aan het dessert bezig. Ik kan toch niet alles alleen doen, zeker?

Advertenties