1000 vragen aan jezelf (30)

541. Houd je een dagboek bij?
Mijn blog komt het dichtste in de buurt (al zijn er perioden dat ik gewoon meedrijf met de stroom, zoals nu met die challenges).

542. Wie staan er op je favoriete foto?
Mijn gezin.

543. Voel je je vaak onnodig schuldig?
Die tijd hebben we wel gehad.

544. Wat vind je het leukste aan de zomer?
Lange dagen.

545. Wat kun je het makkelijkst missen?
Kiespijn.

546. Hoe verwen je jezelf?
Dat hangt er een beetje van af. Dat kan een boek zijn, of een leuk nieuw kledingstuk. Een bosje bloemen. Gewoon wat me-time.

547. Wat is je favoriete vervoersmiddel?
De benenwagen.

548. Ben je blij dat je ergens van af bent?
De trillingen en het fijnstof van de dagelijkse urenlange file aan de Kennedytunnel. Zowel mijn wasgoed als mijn longen zijn er een stuk op vooruit gegaan.

549. Wat denk je s’ochtends als eerste?
Welke dag is het vandaag?

550. Wat herinner je nog van de kleuterschool?
De avond van de eerste dag. Mijn moeder werd gelijk op het matje geroepen bij de non die het eerste kleuterklasje onder haar hoede had. Ze beklaagde zich erover dat ik niet luisterde als ze me riep. Komt er van als je een kind van 2,5 bij zijn officiële naam roept in plaats van de naam die ze thuis gebruiken …

551. Welk uitje staat er op de planning?
Op korte termijn: niets speciaals. Dat is vaak inspiratie van het ogenblik. Op middellange termijn: een paar weken Texel.

552. Aard je beter in een dorp of in een stad?
Aan de rand van een dorp. Eén voet erin voor het gemak van alles bij de hand te hebben. En één voet erbuiten om snel in de natuur te zijn.

553. Met welke persoon die je niet persoonlijk kent, voel je je verbonden?
Goh. Daar moet ik zó lang over nadenken, dat het waarschijnlijk “van moetes” is en niet spontaan.

554. Waar houd je je aan vast in moeilijke tijden?
Aan de overtuiging dat voor elk probleem ergens een oplossing is, en dat het een kwestie van geduld en goed nadenken is om die te vinden.

555. Ben je lief voor jezelf?
???

556. Wat houdt vriendschap voor jou in?
De soort vertrouwelijkheid waarbij je urenlang in stilte samen kan zijn zonder dat het onbehaaglijk wordt.

557. Door wie ben je onlangs verrast?
Hier kan ik inmiddels de vraagtekens vervangen door “mijn garagist”. Ik ging vanmorgen bijna onderuit toen ik zijn recentste factuur in handen kreeg. Zonder noemenswaardige verschillen met het nazicht van vorig jaar, “mag” ik nu ruim het dubbele betalen. Mogen is niet moeten, he? Wordt wél vervolgd …

558. Durf je vragen te stellen?
O ja. Maar wie durft er op antwoorden?

559. Heb je dingen op voorraad die je zelf nooit eet of drinkt?
Nooit is veel gezegd. Maar er zijn wel dingen hier in huis waar ik zelden aan kom: chips, bier, chocolade, zilveruitjes (ik geef de voorkeur aan zoetzure augurken), …

560. Leg je jezelf zelfverzonnen regels op?
Er zijn al regels genoeg. Waarom zou ik er zelf nog verzinnen?

1000 vragen aan jezelf (29)

521. Van welke documentaire was je onder de indruk?
Met terugwerkende kracht: voor één keer geen documentaire, maar een film. Contagion . We hebben hem een keer getoond aan de studenten tijdens een veiligheidsdag met als thema besmetting. Wisten wij veel …

522. Ga je altijd je eigen gang?
Nee. Mijn vrijheid houdt op waar die van anderen in het gedrang komt. (Maar soms loont het weleens om je kont tegen de krib te gooien 😉 )

523. Hoe ver heb jij je verleden achter je gelaten?
Hoe ver kan je je verleden achter je laten? Vaak heb ik een hele periode dat ik er niet meer aan denk. Maar dan gebeurt er iets, of ik vang iets op dat mij terugvoert en dan zit ik er weer middenin. Vroeger panikeerde ik dan. Nu laat ik het over me heen komen, dan is het het rapst voorbij.

524. Wat zou je eigenlijk niet meer moeten doen?
Me ergens druk in maken.

525. Houd je van klassieke muziek?
Soms wel, soms niet. Hangt van de stemming af. Ik luister wel veel minder muziek dan vroeger. Eender welke muziek.

526. Hoe opgeruimd is het in jouw hoofd?
Zoals in huis, he. Op regelmatige basis wordt er eens grondig schoongemaakt. En binnen de kortste keren ligt er weer stof en rommel …

527. Welk gedicht vind je heel mooi?
Ik kan er niet zo direct één aanduiden. Maar ik heb een boontje voor het werk van Herman de Coninck en Judith Herzberg. Van die laatste heeft Herman van Veen een prachtig intimistisch gedicht opgenomen op zijn album met het Rosenberg Trio: Je zoenen zijn zoeter

528. Ben je een goede verliezer?
Ik heb minder moeite met het verliezen van een bordspelletje dan als bijvoorbeeld mijn favoriete sportteam verliest. Maar als die er een potje van maken, dan kan ik ook van de weeromstuit de tv uit zetten en iets anders gaan doen.

529. Wie zou jou moeten spelen als je leven werd verfilmd?
Dat wil ik niemand aandoen. Tenzij … nee, toch niet.

530. Hoelang heb je nodig om je klaar te maken voor een feestje?
Half uurtje. Ik ben tenslotte maar 1m52.

531. Wie is je rolmodel?
Heb ik een rolmodel? Ik geloof het niet. Er kruipt veel tijd en moeite in jezelf uitvinden, maar dan ben je ook wie je bent.

532. Zou je iets stelen als je er niet voor zou worden gestraft?
Nee.

533. Past je naam bij je?
Pfff … Geen idee.

534. Wat is het grootste verschil tussen jou en je partner?
Mannetje-vrouwtje. Verder liggen de kaarten kort bij elkaar. Alleen: hij doet langer over een keuze dan ik. Op een gegeven moment moet je gewoon doorpakken. Je kan zolang aarzelen tot er geen keuze meer is.

535. Welke gekke eetgewoonte heb je?
Geen, denk ik. Ik lik mijn bord niet uit, ik eet de soep niet met mes en vork, ik hou mijn boterham niet onderste-boven, ik knabbel geen figuurtjes uit de kaas, …

536. Als alles mogelijk was: welk dier zou je willen hebben als huisdier?
Onze Jeppe. Maar als alles mogelijk is, dan graag ook onze vorige schatten erbij. Eén meute en wij daar tussenin.

537. Op welke vraag wist je onlangs geen antwoord?
Op vraag 535.

538. Wat is de allerbeste uitvinding geweest?
Het warm water?

539. Als je moest emigreren, naar welk land zou je dan gaan?
Been there, done that. Het was de best haalbare keuze. Vroeger zou ik voor een onbewoond eiland gegaan zijn, maar met die stijgende zeespiegel …

540. Waar zoek je een film op uit?
De kortste duur. Ik ben geen filmmens.

Landschap …

Ik heb de anderen bijna bijgebeend in Saturn9’s fotochallenge . De voorlaatste opgave die ik nog moest invullen om mijn achterstand weg te werken heeft als titel “landschap”.

Nu is die term op veel schalen te interpreteren. Aan wijdse zichten geen gebrek in een land waar ze met een reuzendeegrol overheen geweest zijn. Dat is één van de redenen waarom wij hier naartoe gekomen zijn: kunnen kijken zo ver je ogen dat toestaan zonder op muren te botsen.

Maar je kan ook met je neus op de natuur gaan zitten en dan ontdek je vaak micro-landschapjes. Kleine wereldjes waarbinnen zich het leven in kabouterformaat afspeelt.

Een micro-cos-MOS waarin geleefd wordt door medeschepsels waarvan wij ons de aanwezigheid en het belang niet bewust zijn.

Spiegeltje, spiegeltje, …

“Reflectie” is de volgende opdracht in Saturn9’s challenge . En in een waterrijk landschap heb je weerspiegelingen in overvloed. Toch ga ik hier graag terug naar een halfdaags “zitje” in een tot vogelkijkhut omgebouwde jagershut annex watertafel. Wat mij eraan doet denken dat ik die nog eens moet reserveren.

1000 vragen aan jezelf (28)

501. Laat je je graag verrassen als je uit eten gaat?
Jaaaahhh!!! Ik speel niet graag op safe. Als er iéts op de kaart staat wat ik niet ken, dan moet ik het proberen. Kan goed zijn dat het tegenvalt, maar dat weet ik dan ook weer.

502. Wat is je beste besluit in je carrière?
Het was natuurlijk vanuit een luxe-positie als vastbenoemde, maar als het “vuur” eruit was, vroeg ik een overplaatsing. Nieuwe uitdaging, nieuwe kansen.

503. Wat is je favoriete bloem?
Moeilijke keuze voor een bloemenliefhebber. Maar de wilde lelie die op Corsica bloeit, heeft mij mijn blog-pseudoniem bezorgd. Dat zal wel iets zeggen.

504. Zou je onder hypnose te brengen zijn?
De meeste mensen hebben een totaal verkeerd beeld van hypnose. Ze stellen zich dan iemand voor die als een strijkplank door de lucht zweeft of zich voor een volle zaal uitkleedt. Onzin!

Een goede hypnotiseur brengt je in een (wakkere!) staat van ontspanning, waardoor je je innerlijke weerstand tegen bepaalde barrières opgeeft. Maar er worden nooit morele grenzen verlegd want wat je in bewuste toestand niet wil doen, doe je onder hypnose ook niet. Je hoort bijvoorbeeld geluiden van buitenaf, maar je geest doet daar niets mee. Bijvoorbeeld: buiten loopt iemand de sterren van de hemel te vloeken. Normaal zou je je daar een idee over vormen. Nu registreer je dat, maar je doet er niets mee.

Je sluit je op in een cocon waar je alleen bent met jezelf en de stem van de hypnotiseur. Die vraagt je op zoek te gaan naar de bron(nen) van je probleem en leidt je doorheen het proces om die bron(en) te neutraliseren. Maar dat doe je dus wel zélf, want niemand kan dat voor je doen. Het ontbrak je eerder enkel aan de moed om het probleem te doorgronden of om de oorzaak (die bij jezelf of daarbuiten ligt) aan te pakken. Je wordt er bij herhaling van overtuigd dat je het aankan, dat je het aandurft en dat je in jezelf alles beschikbaar hebt om dat te doen.

Eigenlijk is een hypnose gewoon een geleide meditatie, die je op moeilijke momenten bij jezelf kan herhalen om je er doorheen te helpen.

505. Wat moet je hoognodig weggooien?
Een bordje waarvan ik net ontdekte dat er een barst in zit. Ik had het vorige week in de microgolfoven gezet (mocht volgens de verkoopster) en ik hoorde een ping!-geluid. Toch zag ik er niets verkeerds aan. Maar toen ik het net stond af te drogen hoorde ik de barst “knarsen”.

506. Welke buitenlandse stad zou je graag willen bezoeken?
Barcelona. Gaudi …

507. Draag je vaak lippenstift?
Soms, maar niet vaak. Ik moet daar heel zuinig mee omspringen, want de huid van mijn lippen is zo dun dat ze binnen de kortste keren afbladdert als oude verf.

508. Wat is je favoriete taartje?
Pasteís de nata

509. Bezoek je wel eens een kerkhof?
Ja. Ook op vakantie. Daar kan je soms een hele geschiedenis van een gemeenschap aan aflezen. Vooral omdat wij graag eilanden en kuststreken bezoeken. Dan vind je soms de bemanning van een visserschip dat in een storm vergaan is, of een duidelijke verwijzing naar een conflict dat ooit die kleine gemeenschap verdeeld heeft een dreiging die van overzee kwam …

510. Hoeveel wil je maximaal uitgeven voor een goede fles wijn?
Laat het duidelijk zijn: goede wijn behoeft geen krans in de vorm van een duizelingwekkend prijskaartje. We zijn ooit door iemand uitgenodigd voor een etentje. Er werd een fles ontkurkt die qua prijs het dure vijfgangenmenu veelvoudig overtrof. En ik vond hem niet lekker.

511. Hoe zou je je kledingstijl omschrijven?
Ik zou het met een groot woord eclectisch kunnen noemen, maar de waarheid is prozaïscher: “wat voor weer is het + wat ga ik vandaag doen + wat zit dan het comfortabelste”.

512. Wat is er terechtgekomen van je tienerdromen?
Ik heb (on)bewust die periode in een oude koffer op zolder gezet (en vergeten mee te verhuizen). Toen de sloten van die koffer dicht klikten, heb ik nieuwe dromen gemaakt. En daarvan zijn er een deel bewaarheid en een deel bleek te hoog gegrepen. Er zijn er ook nog een paar die ik behoedzaam van jaar naar jaar meeneem, omdat een droom een dierbaar goed is op zichzelf.

513. In welke zee heb je voor het laatst gezwommen?
Ik zwem niet in zee. Daarvoor ben ik veel te onervaren als zwemmer. Ik ben al blij dat ik tegenwoordig niet meer kopje onder ga als ik een tegenligger zie bij het baantjes trekken in het zwembad.

514. Kook je vaak uit pakjes en zakjes?
“Uit pakjes en zakjes koken” is nog iets anders dan een ingrediënt uit een pakje gebruiken om een vers gerecht op smaak te brengen, bijvoorbeeld. Of omdat een bepaald ingrediënt hier niet vers te verkrijgen is. Basmatirijst kan je hier ook niet vers bij de boer halen, dat koop je in pakjes. En tegenwoordig koop ik vaak van die soep-verspakketten. Daarvan kan je ook zeggen dat het “in een pakje zit”, maar het is een doos met net dié groenten en kruiden die je nodig hebt om een pan soep te maken voor, zeg maar, 4 borden.

515. Waar voel je je geborgen?
Thuis. Maar ook buiten, aan het water, in de stilte van de natuur.

516. Wat is je beautygeheim?
Niet te vaak in de spiegel kijken.

517. Ben je soms streng voor jezelf?
O ja. Maar ook heel vergevingsgezind.

518. Welk verhaal gaat al jaren rond in de familie?
Ik neem aan dat bedoeld wordt een verhaal over mij? Dan vertellen ze dat alleen achter mijn rug, dus ik weet het echt niet.

519. Wanneer ben je voor het laatst een hele dag in de buitenlucht geweest?
Gisteren.

520. Hoe vaak schrijf je met de hand?
Dagelijks.

Lijnen …

Saturn9’s fotochallenge trekt de lijn door. En dat doet het Zeeuwse landschap ook.

Donker …

Deze week wil Saturn9 dat het donker wordt. Alsof we daar met dit weer nog moeite voor zouden moeten doen. Wie heeft er verdorie de zon uitgeknipt?

Zo donker ziet het er hier wel vaker uit. Richting Hulst of richting Terneuzen. Op beide plaatsen krijgen ze regelmatig van de veeg. Meestal komen wij er met dit dreigende uitzicht vanaf. Maar àls het hier los gaat ..!

Maar soms is het gewoon nog donker als ik al aan de oever van de Westerschelde ben. De zon zien opkomen. Meestal gaat dat gepaard met vurige taferelen, maar met een beetje geluk kan het ook bijna zwart-wit zijn. Heel ingetogen, bijna. Van mij mag het allemaal …

Fiets, wiedewiedewiets, fiets, fiets, fiets, …

Ik ga door met het volgende item van de fotochallenge van Saturn9: fiets.

Ik heb een haat/liefde verhouding met de fiets. Als kind wou ik er doodgraag één, maar mijn moeder stelde haar veto, want zij was bang in mijn plaats. In die tijd was fietsen best nog doenbaar vergeleken bij vandaag. Bovendien geldt ook op dat punt: jong geleerd is oud gedaan. Stiekem trapte ik wel eens een paar meter op de fiets van een vriendinnetje, maar daarmee word je nog geen wereldkampioen.

Ik moest wachten tot ik 21 werd en dus meerderjarig (toen duurde dat nog zo lang) en ik mezelf kon trakteren op een tweewieler. Ik zag er amper 14 uit en had geen flauw idee waar ik aan begon, dus werd mij een fiets “op de groei” aangesmeerd. Ik heb er hooguit een ritje of 5-6 mee gemaakt, waarbij ik nog met een broekspijp (toen waren die olifantspijpen in de mode) tussen de ketting sukkelde en ik met mijn smikkel op de Grote Markt van Sint-Niklaas kwakte. In elk geval had ik plaats genoeg om te gaan liggen. Exit fiets.

Toen ik eindelijk een fiets naar mijn maat kocht, was ik inmiddels al bijna 60 en dus goed op weg naar mijn pensioen. Hier kon ik tenminste mee uit de voeten en als het weer het toeliet reed ik er dus mee naar het werk. Nu staan fietsrekken op een campus meestal wreed vol en ik had absoluut geen zin om uren te moeten zoeken naar mijn stalen ros. Dat was ook niet nodig want hij viel stief goe op. De kans dat hij gestolen zou worden zoals zovele grijs-metalieken soortgenoten, was ook nihiel. Hij gaf daarvoor net iets teveel licht …

1000 vragen aan jezelf (27)

481. Bij welk tv-programma zap je meteen verder?
Eender wat waar die Derksen zichzelf interessant zit te vinden. Dan kijk ik nog liever reclame voor waspoeder …

482. Wanneer heb je voor het laatst iemand voorgelezen?
De voorlaatste keer dat de kleinkinderen kwamen logeren. De laatste keer waren ze zo moe dat ze sliepen vóór ik het boek vast had.

483. Ben je goed in smalltalk?
Nee. Dan zwijg ik liever. Smalltalk is zo echt iets voor mensen die bang zijn voor stilte. We zijn ooit eens met mijn schoonzus en schoonmoeder gaan wandelen. “Oh, hoort eens hoe stil dat dat hier is! Zó stil!” “Ja, dat vind je nergens meer , he? Zóóó stil” En dat maal 100 …

484. Welk nieuws greep je onlangs enorm aan?
Het recentste klimaatrapport, in combinatie met de beelden van de overstromingen en bosbranden. Het is al bijna 50 jaar dat we verwittigd worden dat er van alles moet veranderen. Om de paar jaar wordt ons gezegd dat de tijd dringt. 5 vóór 12. 2 vóór 12. Ik ben van nature geen zwartkijker, maar volgens mij is het intussen 10 na 12.

485. Welke taal zou je graag kunnen spreken?
Ik heb 2 jaar Spaans gevolgd (en met succes afgerond) in avondonderwijs. Maar omdat ik het al jaren niet meer spreek of lees, is het zo goed als weg. En ooit ben ik – ook in avondonderwijs – begonnen aan een cursus gebarentaal. Maar toen veranderde mijn werksituatie waardoor ik ’s avonds echt de puf niet meer had om dàt er nog eens bij te doen. Vind ik nog altijd jammer!

486. Kun je bellen blazen van kauwgum?
Ik ben niet van het herkauwen, dus nee.

487. Wat was je favoriete verjaardag?
???

488. Wat is je stopwoordje?
Dat weet ik dus niet, dus …

489. Kun je je makkelijk in tekenfilms inleven?
Nee, dus …

490. Zoek je je wasmiddel uit op geur?
Nee. Zelfs niet op merk. Uiteindelijk komt het allemaal uit hetzelfde vat. Bovendien heb ik geen reukzin.

491. Is het gras altijd groener bij de buren?
Ik zou het niet weten. Ik heb niet de gewoonte om over de schutting te loeren. Uit het raam boven kan ik wél zien dat de tuin van de buren inmiddels zó vol speeltuigen staat, dat de kleine mannen geen plaats meer hebben om te vallen. Laat staan dat er nog gras kan groeien …

492. Wat is je favoriete gezonde snack?
Stukje fruit of rauwe groente. Maar ik ben niet erg van het (gezond) snacken.

493. Hoe stevig is je handdruk?
Stevig. Niet dat ik iemands handen fijn knijp, maar stevig. Ik ga dubbel over mijn nek van “slappe pollekes”. Precies of je hebt een pakske gesmolten boter vast. (Die heb ik gepikt, hoor. Ik geloof dat dat uit een interview met Yvonne Lex komt)

494. Schrijf je vaak dingen op om ze beter te kunnen onthouden?
Oh ja. Boodschappenlijstjes, he. En dan sta ik in de winkel en het briefje ligt thuis. Maar tóch heb ik dan meestal wel alles bij, gewoon door het opschrijven.

495. Waar heb je voor het laatst ‘ja’ tegen gezegd?
Op de vraag of het vandaag maandag is. (Ik werk op voorhand aan dit blogje)

496. Wat is je favoriete maaltijd van de dag?
Tegenwoordig de broodmaaltijden. Omdat ik met miserie zit aan mijn maag en regelmatig al over mijn nek ga als ik warm eten ruik (voor zover mogelijk, meestal is die geur dan nog vervormd ook).

497. Val je weleens in slaap voor de tv?
Hangt af van het programma. De laatste tijd wel vaker. Dat zegt vooral veel over de programma’s.

498. Hoe erg is je verzamelwoede?
Manlief en ik hebben er jaren over gedaan om àlle Maigrets (in de Bruine Beertjesreeks) en alle Agatha Christies tweedehands op de kop te tikken. Bij de Maigrets is dat gelukt, op 1 na. Ze liggen nog op de bovenste planken van de boekenkast, maar de lol ging er allengs af. Ik kan er (nog) geen afstand van doen, maar dat komt nog wel.

499. Houd je je altijd aan je zelfopgelegde schema?
Ik maak geen schema’s meer. Ik ben met pensioen en leef aan de dag. Het enige waar ik meestal niet omheen kan is de vrijdag. Dan ga ik naar mijn moeder. Maar vooral omdat me dat het handigste uitkomt. Als het anders moet, gaat het anders.

500. Welk kunstwerk heeft grote indruk op je gemaakt?
Ik moet een jaar of 6 – 7 geweest zijn. Mijn grootvader nam me mee naar Antwerpen naar een tentoonstelling in het toenmalige Koninklijke Paleis op de Meir (tiens, is dat daar nog?). We liepen van de éne zaal in de andere zoals te doen gebruikelijk en toen zag ik een doek hangen dat op het eerste zicht gewoon wit was. Maar naargelang je er schuiner tegenover ging staan, zag je een bewegende regenboog verschijnen. Ik ben zeker een kwartier bezig geweest met meer naar links, naar rechts, naar achter, naar vóór te gaan staan. Mijn grootvader kreeg er op het einde zenuwen van, denk ik. Maar nu, 60 jaar later, zie ik dat nog vóór me. Wie dat gemaakt heeft, weet ik uiteraard niet. Maar het was beslist een blijvertje!

Wat me opeens een farce van onze oudste in herinnering brengt. Zo heel af en toe vroegen die gasten wel eens of we naar het Museum voor Schone Kunsten konden gaan. Meestal was dat aan het eind van de zomervakantie. Uitgespeeld en moe verveeld, waarschijnlijk. Oudste was toen goed op weg naar zijn 6de verjaardag. De zaalwachter vond het waarschijnlijk aandoenlijk dat die twee smurfen zo aandachtig naar de schilderijen stonden te kijken (of deden alsof). Het kan ook zijn dat hij het niet vertrouwde, natuurlijk, en dus volgde hij ons.
We passeerden door de Delvaux-zaal en kwamen in de volgende zaal voor een groot doek te staan. Zo te zien had de kunstenaar zich goed geamuseerd met waterpistooltjes en verf. De oudste deed een paar passen naar achter, trok een rimpel in zijn voorhoofd en maakte er een hele studie van. En toen kwam het oordeel: “Dàt kan ik ook!” Ik heb nog net een wegduikende beweging van de zaalwachter gezien en heb zelf een half pakje papieren zakdoekjes in mijn mond moeten stoppen om mijn lach te dempen!

Music maestro, please ..!

Om de draad weer op te pikken van Saturn9’s fotochallenge moet ik aansluiten bij het thema “muziek”. En daarvoor neem ik jullie mee naar de zomer van 2020.

Vorig jaar hàdden we wel degelijk een zomer. A long, hot summer. Hot was hij zeker. Af en toe zelfs dik erover. En long werd hij vooral omdat we bijna niks mochten. We mochten niet uit, of het moest alleen zijn of toch bijna. Familiebezoek mocht niet, vakantie mocht niet, … Enfin, ik hoef het niet te herhalen. Iedereen herinnert zich dat.

Ook en zeker voor de mensen die in een rust- en verzorgingstehuis wonen was het eenzaamheid troef. Hier om de hoek is zo’n mooi nieuw tehuis en daar werken schatten van mensen die soms heel creatief kunnen omgaan met regels en beperkingen.

Zo kreeg de dorpsraad opeens de vraag of wij onze geluidsinstallatie niet eens wilden uitpakken en een optreden op het plein vóór de appartementen van geluidsversterking voorzien. “Dat is maar een woord en uwe mond gaat open” zou mijn grootvader zeggen. Voorzitter R. , en zijn gade en ik trokken, voorzien van de installatie, een voorraad zonnebrandolie en een bak cd’s naar daar.

Ter plekke was het terras met tafeltjes, stoeltjes en parasols ingericht en er was – om miss Corona op afstand te houden – een afrastering geplaatst, zodat familie wel in open lucht op bezoek kon komen en een klappeke doen, maar dan toch weer van niet té dichtbij. Er waren jarigen (97 en 89, als ik me nog goed herinner!) en die werden muzikaal in de bloemetjes gezet door “De Zangers van Toen” en vanaf het pleintje door de aanwezigen toegezongen.

We hebben dat daarna nog een paar keer gedaan, zonder het orkestje dan, maar met evenveel leute. Jammer dat het dit jaar zo’n onvoorspelbaar weer was.