Zó simpel kan het zijn …

En toen kwam de goede tip:

Op diverse fora (over tuinen en over natuur in die tuinen) zette ik een oproep voor tips om wél de egel, maar niet de buurtkatten te kunnen voeren. En kijk: dit is het geworden. De openingen laten met gemak een egel door, maar de kat krijgt hier haar kop niet door en dankzij het feit dat de omgekeerde plantenruif nét tussen het egelhuis en de boordsteen past, is de toegang tot de tuin voor de kat helemaal afgesloten. Aan die kant, tenminste. Maar dat is al één vluchtweg minder en met het gevecht van onlangs in haar geheugen gaat ze toch wel eens een keertje nadenken vóór ze nog langs komt. Ik heb in elk geval al twee nachten geen blaffende hond meer in huis ook.

Advertenties

Op heterdaad …

Volledig stoppen met bloggen gaat niet lukken. Dat heb ik al in de gaten. Daarvoor kom ik te vaak iets tegen dat het vertellen waard is. Of het ook het lezen waard is, laat ik aan jullie over.

Een tijdje geleden hebben we toch een egelvilla’tje geplaatst. Met een gespreid bedje erin en al. Egeleten gekocht en opgediend op het terras van de woning. En elke morgen is dat op.

Omdat we geen rattenplaag willen veroorzaken in onze buurt, is het wél van belang te weten of het echt een egel is die zich tegoed doet aan het feestmaal. Ik had al een paar keer onze camera trap geplaatst, maar omdat het al zolang geleden was dat ik die gebruikt had, was er een verkeerde instelling of zoiets, want ik had nooit buit. Tot nu.

Ik zag vanmorgen dat het eten op was. Ik zag ook dat er beelden op de camera stonden. En ik zag dat het niet goed was:

 

Hebben we nu een kat in een zak gekocht? Zijn we in ’t zak gezet? Welnee, we moeten op zoek naar een manier waarop de speldenkussens wél bij het eten kunnen en Jeppe’s aartsvijand niet. Kat in ’n bakkie!

Loze beloften …

Maak ik jullie gisteren wijs dat ik het hier stilletjes ging houden. Ben ik vandaag al terug met een huishoudelijke mededeling.

Zoals ik al aangaf, is Zeeuws vrouwtje wijlen. Maar ze is gereïncarneerd tot een fotoblog .
Tot hier toe plaatste ik mijn foto’s op flickr, maar als ik voortaan steviger aan het fotograferen ga, zal ik snel aan mijn toegestane limiet zitten voor niet-betalende gebruikers. Omdat ik wél content ben over de beeldkwaliteit, maar niet over de mogelijkheden om de foto’s te presenteren, heb ik beslist om Natuur in beeld op te zetten, desnoods enkel voor eigen gebruik. Geen praatjes, enkel plaatjes.

Er zal zeker elke dinsdagavond een post zijn (voorlopig heb ik mezelf wat voorsprong gegeven door thema*series te vormen met de opnames op flickr). Dit om een zekere continuïteit op te bouwen. Daar zullen in het begin beslist wat vertrouwde beelden tussen zitten. Intussen heb ik dan de tijd – zoals deze namiddag – om nieuw materiaal te verzamelen.

Wie zin heeft om binnenkort eens langs te komen, jullie hebben mijn adres. Voorlopig zit er nog maar één blogje op.

Offliner …

De blogspoeling wordt dun, heel dun. In de afgelopen paar weken zijn al minstens 3 bloggers, die ik al lang volg, ermee gestopt. Mijn scroll wordt wel heel kort. En dan zit er nog een link tussen die ik er voor ’t gemak in hou omdat ik die anders moet gaan zoeken als ik iets wil weten over de nachthemel of zo.

Vandaag lees ik op een forum waar ik van bij het prille begin, 15 jaar geleden, bij geweest ben, dat daar mogelijk ook een punt achter gezet wordt. Het zat vast aan een site over boeken. Ik heb er voor vertaald, geïnterviewd, gerecenseerd, … Ik heb er mensen leren kennen die even zot van boeken zijn als ik. Enkele jaren geleden viel de site er af en werd enkel het forum nog verder gezet, voor de gezelligheid. Maar ook daar komen nu vraagtekens achter. Ik zal dat forum missen. Maar, zoals ik ook daar schreef:

Misschien is dit het teken aan de wand dat ik eindelijk eens moet gaan doen waarvoor ik verhuisd ben: meer wandelen, fietsen, fotograferen, nieuwe mensen leren kennen, met de hond gaan trainen, boeken lezen ipv wat over de boeken geschreven wordt, …

En toen ik die tekst zo op het scherm zag staan begon ik ook te twijfelen aan het voortbestaan van Affodil. Zeeuws vrouwtje is inmiddels al afgevoerd wegens nooit van de grond gekomen. Een blog over natuur alleen is gedoemd, want de doelgroep zit buiten, in weer en wind.

Ik ga nog geen onoverkomelijke beslissingen nemen, maar als het hier de komende weken (maanden?) erg stil wordt, dan weten jullie hoe dat komt. Misschien pak ik na een tijdje de draad weer op, als de kriebels te hevig worden. En anders zal ook dit blog mettertijd verdwijnen.

Gisteren genoten van een fietstochtje, vandaag lekker in openlucht gaan zwemmen, morgen …? Vrijheid. Offline …

Sunday morning …

… scrub a scrub scrub. 
Sunday morning and I’m sitting in my tub. 
Got to see my baby 
Rub a dub dub.…

Bijna in de helft …

Ja hoor, het jaar is bijna in de helft! Binnen een week of twee beginnen de dagen te korten. Wat gaat het toch aan een rotvaart!

De afgelopen weken waren op privévlak behoorlijk roerig met een paar ziekenhuisbezoeken, maar gelukkig niets ernstig. Je steekt er alleen maar meer tijd in dan verwacht en het zet de week nog méér op haar kop dan Hemelvaart en Pinksteren. Na zo’n week met een feestdag heb ik altijd een paar dagen nodig om weer in mijn ritme te komen. Op zo’n momenten is een agenda een geniale uitvinding, want ik weet op de duur niet meer welke dag het is.

Het weer van de afgelopen paar dagen hielp ook niet mee. Zaterdag leek het wel herfst. De storm zorgde er voor dat ik in oktober niet veel naalden van de metasequoia’s in de straat meer zal moeten ruimen. Ze liggen nu al in de goot. Gelukkig zonder de boom er nog aan …

Wie helemaal in zijn element was met windkracht 8, was Jeppe. Eén regendruppel en hij hoeft niet zo nodig naar buiten. Maar met een beetje woei is hij niet te houden. Met die grote zwarte flappen verwacht je eigenlijk dat hij elk moment kan opstijgen. Nog één keer storm en hij heeft zijn vliegbrevet, denk ik. (Laat het geluid maar beter uit staan. Heb vergeten het gebulder uit te filteren.) “Zijn” buit is gepikt van een meer ervaren en vermoedelijk al voldane jager. Toch maar afgepakt, want je weet maar nooit!

Vandaag was het nog steeds geen echt zomerweer, maar na de middag ben ik toch lekker in slaap gesukkeld in de tuinzeteltjes. Gelukkig werd ik op tijd wakker om de eerste snit rabarber te oogsten voor een crumble:

Bij andere voetballiefhebbers hoort er bij een (hopelijk goeie) pot voetbal een vracht chips, pizza en een bak bier. Bij ons is het altijd koffie met gebak. Gisteren onze Duivels gevolgd (jammer genoeg op pc, want op VTM), vandaag Oranje. Even nadenken wat ik voor dinsdag uit de oven kan halen. Misschien bladerdeeg halen en een zomervruchtenvulling maken? En als de zomer dan ook van de partij is, met een bolletje ijs in plaats van een dot slagroom …

Met een ruime maand vertraging gaan ze binnen drie weken dan eindelijk aan de bestrating, de voortuin en de veranda beginnen. Tegen dat alles af is en gebruiksklaar is het bijna met recht een “winter”tuin…

Rondje tuin …

We hebben na onze Texel-vakantie nog maar eens een rondje tuin gemaakt: wieden, harken, hangmanden en korven vullen, wat groeisel aanvullen in volle grond. En een poging om de bodem wat luchtiger te maken door mengen met zwarte grond. Het cocoscompost zal voor volgend jaar zijn en dan laten we dat in bulk aanvoeren (als dat zo te koop is). Nu was het al een haastkwestie, want als de aannemer van zijn woord is gaat al de bestrating er volgende week uit, komt de tweede week de stratenmaker de nieuwe tegels leggen en volgt de verandaman de derde week om “ons aquarium” te plaatsen.

 

 

Het ziet er niet uit, zo’n kale paal met een wachtende nestkast. Wachtend tot de omringende struiken groot genoeg zijn om ze wat aan te kleden, that is. En dus heb ik zo’n klimrek gekocht om er omheen te zetten en daar komt bij de éne een klimop en bij de andere een klimmende jasmijnsoort langs.

In de hoop de egel van de buren naar onze tuin te lokken, hebben we een egelvilla geplaatst, er al een bedje van krantenknipsel in gespreid en varens rond geplant voor de privacy. Als die nu een beetje rap willen groeien …

Nog één projectje voor volgend jaar: als bij de werkzaamheden van dit jaar zou blijken dat het afvoerputje in het midden van “het Gele Plein” kan gesupprimeerd worden, komt daar mogelijk een vijvertje met een woestijntuintje errond. Áls.

Jeppe vindt het allemaal OK, zolang er maar een zonnig plaatske is voor hem.