Een eerste stevige winterprik, de cv op zuinig, maar ’s avonds toch maar even de haard aan om het wat gezellig te maken. Dan heb je sprokkelhout nodig. En kijk: daar komen de stokjes!
Wij verwarmen (voorlopig) nog met gas, maar het kan geen kwaad om alvast een voorraadje hout aan te leggen.
Ik vond o.a. hier, daar en ginder mijn gerief, met dank voor de sprokkeltoestemming.
Hou je van blauwe kaas?
Ik ben gek op kaas, maar blauwschimmelkaas is daar raar genoeg niet bij. Hoewel ik nog wel eens cambozola verwerk in een ovenschotel waarvan ik me nu bedenk dat het al jaren geleden is dat ik hem op tafel zette. Deze week eens doen!
Favoriete frisdrank:
Af en toe eens een cola zero. En dan meestal nog omdat mijn maag opgeblazen aanvoelt. Of een vers sinaasappelsapje (een sudderanske 😉 ). Verder drink ik eigenlijk (veel ) te weinig.
Tattoo?
No, nay, never! Wie tekeningskes wil maken, moet maar papier kopen!
Lievelingsdier?
Alles behalve prikkende, stekende en gifspuitende kriebelbeesten. Ik ben nogal allergisch op dat punt.
Whopper of Bigmac?
Home made.
Favoriete eten?
Aardappelpuree + omelet + rauw witloof met een beetje mayonaise.
Die witloofsla kan ik trouwens alle dagen van ’s morgens tot ’s avonds eten. Vóór ik naar het RUCA ging werken, heb ik 5 maanden in een tapijtfabriek in Zele gewerkt als kwaliteitscontroleur. Om 5:30 opstaan om de trein van 6:10 te halen. En ’s avonds in het beste geval rond 19:45 thuis, als mijn pa mij kon afhalen aan ’t station. Mijn moeder wou per sé nog koken, maar dat heeft maar een week geduurd. Elke nacht hing ik met mijn kop in de wc-pot omdat ik met een volle maag ging slapen. Dus heb ik de rest van mijn tijd daar élke dag rauw witloof met een hamrolletje, een beetje tomaat en een hardgekookt ei gegeten ’s middags. 5 maand. Op de duur moest ik alleen eten, want de collega’s konden het niet meer aanzien.
Wat drink jij in de ochtend?
Koffie. Anders ben ik niet om aan te spreken.
Kun jij 100 push ups behalen?
Hoeveel weken heb ik daarvoor? Ik word al moe als ik het lees.
Zomer, winter, lente of herfst?
Het heeft allemaal iets, he? De lente dan maar. Jong leven, fris groen enzo …
Draag jij een bril?
Ja. Dik tegen mijn goesting, maar het kan niet anders.
Fobieën?
Niet dat ik weet.
Favoriete dag van de week?
Een luie, vrije dag.
Geloof jij in spoken?
Als ik ’s morgens voor de badkamerspiegel sta, moét ik wel.
Regen of sneeuw?
Sneeuw, maar alleen om naar te kijken.
Piercings?
In mijn oren en daarover heeft nooit iemand met mij overlegd. “In mijnen tijd” pakten ze de kleine meisjes bij de hand, gingen er mee naar (in mijn geval) een lelijke oude toverkol en die schoot die gaatjes erin zonder boe of bah.
Frietjes of uienringen?
Ik ben niet zo’n frituurfreek. Als ik dan toch moet kiezen: een portietje uiringen. En laat de deur maar open staan …
Gaan 5 vrienden deze lijst maken/doen?
’t Zal mij benieuwen!
Kinderen?
2 zoons
Favoriete kleur?
Alle tinten groen. En naar het schijnt is groen de rijkst gevarieerde kleur, dus …
Kun je fluiten?
Niet meer. Dan verhuist mijn “eetkamer” naar de vloer.
Waar ben je geboren?
In Sint-Niklaas. Op 7 februari. En toen begon het te sneeuwen …
Ooit gearresteerd?
’t Heeft eens niet veel gescheeld omdat ik midden op een druk kruispunt in het Vlaams bleef aandringen bij een franskiljonse politieagent om mij de weg naar het station te tonen. In het Vlaams. Ja, ik h eb zo mijn momenten.
Operaties?
Meniscus rechts (1x), polscyste rechts (3x), ’t zelfde maar links (1x), kapot jukbeen (1x), darmoperatie (1x), reconstructie gecompliceerde dubbele enkelbreuk (1x), stents (2x, want de eerste keer hadden ze de juiste maat niet, dus ik mocht een maand later terugkomen). En (nog minstens) één rugoperatie in de toekomst.
Douchen of bad?
Douchen. Ik neem alleen een heel warm bad als ik mijn (rug)spieren totaal niet los krijg. Een keer of 6-7 per jaar. Normaal lukt dat wel onder de douche.
Gokken?
Soms eens een lotje van een speciale trekking of als kleine mannen daar mee aan de deur komen.
Ben jij een goede vriend?
Ik zou het niet weten. Ik ben in elk geval niet van de zoete aanloop of de feestjes, maar ik probeer er wel te zijn als iemand mij nodig heeft.
Gebroken botten?
Dertig jaar geleden in een Spaanse gierenkolonie mijn voet omgeslagen. Ik was – ten onrechte zo bleek – wreed content over mijn nieuwe wandelbottines “omdat ze zo veel steun aan mijn enkels boden”. Hadden ze dat maar niet gedaan, dan had mijn enkel kunnen doen waarvoor hij gemaakt is: scharnieren. Nu hing mijn voet te bengelen als de slinger van een klok, want kuit- én scheenbeen waren over vanaf het gewricht. Geen open beenbreuk en gelukkig ook geen zenuwen en pezen geraakt, maar een hoop scherven. Daarvoor zijn 2 lange bouten en een plaat met 6 vijzen voor in de plaats gekomen. Volgens mij waren er dat van de helikopter die mij kwam oppikken, want ik kom door de kieren in de carrosserie de lucht zien.
Gevolg: als ik een droge tak hoor breken, draait mijn nog altijd maag om, vol of leeg. En als ik op tv bijvoorbeeld een voetballer (of iemand anders, maar dat brengen ze niet zo goed in beeld) zijn voet omslaat, voel ik “het” zelf ook.
Hoeveel TV’s zijn er in jouw huis?
Eén. Dit jaar hebben we een nieuwe (smart tv) aangeschaft omdat we daar ook onze foto’s en films op kunnen bekijken aan een heel hoge kwaliteit i.t.t. zelf onze nieuwste pc. De oude kon eigenlijk nog dienen, maar uiteindelijk hebben we hem niet op de slaapkamer gezet. En niemand anders wilde hem, want “ge kunt daar geen spellekes op spelen”.
Ergste pijn ooit?
Ik heb ooit theoretisch examen gedaan voor graad 2 veiligheidskunde. Ik zat onder de codeïne van mijn voetzolen tot mijn haar, maar de pijn van mijn zona was niet te harden. Ik heb in een trance mijn antwoorden genoteerd, heb mijn blad ingediend en ben in de gang van mijn klodje gedraaid.
Hou je van dansen?
O ja. Nu nog wat les nemen …
Hou je van kamperen?
Als er één ding is waar mijn man en ik spijt van hebben, dan is het dat we geen jaren eerder begonnen zijn met kamperen. Bij hem thuis was reizen sowieso geen gewoonte en mijn moeder zou liever dood gevallen zijn dan in een tent te kruipen, uit schrik voor spinnen, muizen, … Wij denken nog altijd met veel weemoed terug aan ons “bolwerk” (een 2-p tentje met van die glasvezelstokken, net een iglo) waarmee we het binnenland van Spanje doorkruist hebben, vér weg van “den toeristiek”. Ik moet nog altijd die verslagen ergens hebben. Dan kan ik ze hier bij “vakanties dicht bij de natuur” bewaren.
Ben je raar?
Niet zo raar als deze vraag, maar wij zeggen regelmatig tegen elkaar dat “de mensen” ons wel een raar koppel moeten vinden. Hoewel ik wel een uitgesproken sociale kant heb, zoeken wij het liefst de stilte, afzondering en rust op. Wij zijn geen echte uitgaanders, ik kan het jaar niet meer zeggen dat we de laatste keer naar de cinema gingen kijken, … Wij doen maar gewoon, dat is al zot genoeg.